Bas Icke over zijn werk voor WIJ 3.0 in de klinieken van Altrecht
WIJ 3.0 gaat voor groei en ontwikkeling, elke dag weer. Rijst de vraag: hoe betekenisvol is het dagelijkse sociale werk in de praktijk? Een serie interviews met medewerkers van WIJ 3.0 over de waarde van hun inzet voor de deelnemers, de samenleving én henzelf. In aflevering 3: Bas Icke, activiteitenbegeleider bij Mariënburg, een van de klinieken van de Voortgezette Klinische Behandeling van Altrecht (WA Huis).
‘Al bijna 25 jaar werk ik als begeleider in de zorg. In die tijd heb ik met verschillende doelgroepen gewerkt, waarvan het langst met dak- en thuislozen. Ik heb altijd al belangstelling gehad voor mensen die zich aan de rand van de samenleving bevinden. Ik ken de doelgroep en kan er goed mee werken. Nu ben ik actief op een gesloten afdeling voor mensen met psychiatrische problemen, de VKB Mariënburg. Je zou kunnen zeggen dat ik intern zit. Samen met mijn collega’s van WIJ 3.0 begeleiden we de vierentwintig mensen die hier verblijven. Vanwege het gesloten karakter van deze afdeling zijn we geen locatie voor dagbesteding, maar vormen we een activiteitenteam dat zich alleen richt op de bewoners van deze plek.
Veiligheid bieden
We werken met een doelgroep met een complexe problematiek. Lang niet iedereen kan dat. Zelf ben ik niet verrast, overweldigd of verbaasd door de verschillende uitingen van de ziektebeelden die hier voorkomen. Het schrikt mij niet af; het mag er juist allemaal zijn. Vaak is het gedrag. Daaronder zit altijd nog een persoon, een mens. Bovendien is lang niet iedereen 24 uur per dag psychotisch of schizofreen. Er zijn altijd momenten dat je werkelijk contact hebt. De dagbestedingsactiviteiten die wij aanbieden zijn een mooi middel om de cliënten in het nu te krijgen, om ze te laten voelen dat ze een persoon zijn. We gaan met ze naar buiten, brengen ze de maatschappij in. We gaan met ze zwemmen of een kop koffie in het café drinken, die ze zelf bestellen en afrekenen. Dan zitten ze gewoon tussen jou en mij koffie te drinken. Dat is voor voor hen een goede ervaring.
Betekenis hebben voor anderen
Betrouwbaar zijn
Dit is waardevol werk voor mij. Ik draag bij aan een goede, diverse samenleving. Ik heb niks met commerciële activiteiten. Met meer omzet, meer winst, meer verdienen. Ik vind het veel belangrijker om blij te zijn. Dat ik op het werk kom en betekenis heb voor andere mensen. Dat ze blij zijn dat ik er ben en dat ik er voor ze ben. Hoe ik dat doe? Door cliënten te verwelkomen. Door ze veiligheid te bieden. Het kan zijn dat ik in het atelier zit met vijf cliënten om te kleuren en te breien. Als sommigen van hen het fijn vinden om er gewoon bij te zitten, dan kan dat. Maar ook: even langsgaan als ze niet van hun kamer komen. Ze worden dan gezien, daar gaat het om.
Van mij vergt dat betrouwbaarheid, stabiliteit, regelmaat en ritme. Ik blijf erbij als hun stoornis opspeelt. Daarmee toon ik dat ze er nog steeds mogen zijn, ook als dat er is. Het is belangrijk dat ik aanvoel of ze hoog of laag in hun spanning zitten. Dan is het aan mij om energie te geven of weg te nemen. Observeren en waarnemen, dat is wat ik veel doe.
Cliënten als familie behandelen
Zorgen voor iedereen
Waar ik voor ga in mijn werk? Dat de mensen die ik begeleid een zo normaal mogelijk leven leiden. Ik maak opmerkingen als: heb je een nieuwe jas? Ben je naar de kapper geweest? Wat is je kamer een bende… Zoals ik met mijn familie en buren omga, zo willen we ook met cliënten omgaan. Zij zijn ook mensen. Vaak zijn ze al jong opgevangen om hun familie te ontlasten. Deze mensen hebben 24 uur begeleiding nodig. Ik vind het heel mooi dat we als samenleving zien dat er voor deze mensen gezorgd moet worden en dat daar vanuit het zorgstelsel geld voor is.
Ik vind het een belangrijk en fijn idee dat we in een land wonen waar er wordt gezorgd voor iedereen. Het is een goede oplossing dat we daar belasting voor betalen. Zo ben ik op mijn beurt blij dat er mensen bij de bank werken zodat ik geld van mijn rekening kan halen. Dat er mensen zijn die de straat maken zodat ik eroverheen kan fietsen. Op mijn beurt zorg ik voor de cliënten in de kliniek. Er zijn veel mensen die zeggen: ik zou niet in de psychiatrie kunnen werken. Andersom zou ik het weer heel moeilijk vinden om met mensen met dementie te werken. We kijken weleens bij zulke dagbestedingslocaties en dan denk ik: petje af hoor. Zo dragen we allemaal ons steentje bij aan een betere samenleving.’
Foto’s: Gerbrand Langenberg
Tekst: Thijs Tomassen
Meer interviews over Waardevol werk
