Een foto van de activering – interview met Gerbrand

Mensen die in behandeling zijn bij Altrecht hebben naast de behandeling van hun klachten vaak ook behoefte aan activering. Als mensen geen vaste structuur of (werk)ritme meer hebben, helpt WIJ 3.0 helpt hen bij het langzaam weer structuur opbouwen, zodat de stap naar werk en een gestructureerd leven een stuk kleiner wordt. Zo kunnen mensen na behandeling sneller weer aan de slag en blijven ze bezig met een zinvolle dagbesteding.

In deze serie interviewen we maandelijks iemand die vanuit eigen ervaring vertelt hoe waardevol activering is geweest voor zijn of haar herstel. Deze maand Gerbrand

DOOR: Rudy Nijholt

Gerbrand (56 jaar) volgt herstelgerichte activering via WIJ 3.0. Om weer structuur en ritme op te doen, is hij eind mei begonnen met fotografie. Zijn grote passie is straatfotografie, waarbij hij graag vergeten groepen in beeld brengt. Mensen aan de onderkant van de maatschappij, aan wie nog wel eens voorbij wordt gegaan. “Deze mensen hebben allemaal een eigen verhaal en door dit met foto’s in beeld te brengen, hoop ik te voorkomen dat hun verhaal vergeten wordt.” Maar ook straatfotografie in publieke en semipublieke ruimtes waar mensen hun dagelijkse dingen doen, vindt hij interessant. Momenteel fotografeert hij op de locaties van WIJ 3.0. Door de alledaagse taferelen vast te leggen, wordt duidelijker wat WIJ 3.0 te bieden heeft. Hiervoor heeft hij al een keer foto’s gemaakt in de botanische tuin.

Hoe ben je bij WIJ 3.0 gekomen?

“Bij Altrecht volgde ik de herstelgroep. Hier kwam een coördinator van WIJ 3.0 langs die vertelde over herstelgerichte activering. Omdat straatfotografie mijn grote passie is, heb ik geïnformeerd naar de mogelijkheden. Gelukkig bleek het mogelijk om via WIJ 3.0 hiermee weer aan de slag te gaan.”

Wat zou verbeterd kunnen worden in de communicatie over herstelgerichte activatie?

“Op dit moment is veel van de communicatie nog gebaseerd op tekst in een boekje. Deze

liggen vaak in de wachtkamer van hulpverleners, maar mensen worden er niet door geprikkeld. Ik denk dat je beter meer visueel kunt werken, bijvoorbeeld door middel van een poster met tekst die verwijst naar de folder waar je dan meer in kunt lezen. Je moet mensen nieuwsgierig maken. Een foto die een verhaal vertelt, prikkelt veel meer.”

Wat deed je voor werk voordat je uitviel?

“Ik was internationaal chauffeur. Voor mijn werk reed ik door heel Europa om goederen op te halen en af te leveren. De laatste jaren alleen in Duitsland.”

Wat doe je bij WIJ 3.0?

“Ik fotografeer op locatie om in beeld te brengen wat WIJ 3.0 doet, de dagelijkse gebeurtenissen die je tegenkomt op de locaties. Daarnaast doe ik ook portretfoto’s, liefst van mensen die een geschiedenis hebben, mensen die echt een verhaal te vertellen hebben. Dat levert de mooist portretten op. Gewoon zoals ze zijn.”

Hoe heeft de activering je geholpen?

“Het helpt mij vooral om creatief te zijn, me te ontwikkelen en een uitdaging aan te gaan. Samen met het opbouwen en onderhouden van ritme en structuur, een perfecte combinatie.”

Denk je dat activering altijd een onderdeel zou moeten zijn van de behandeling bij Altrecht?

“Activering is zeker een heel belangrijk onderdeel als je na uitval weer de weg naar herstel op gaat. De sociale contacten, het feit dat je buiten komt in de frisse lucht en de structuur helpen hier ontzettend bij. Je moet er alleen wel klaar voor zijn en er niet half instappen.”

Verwacht je dat de activering en begeleiding uiteindelijk ook zullen helpen bij de stap naar een volledige betaalde baan?

“Mijn grote droom is om straatfotograaf te worden en bekendheid te krijgen door bijvoorbeeld exposities. Ik hoop op termijn te kunnen leven van de fotografie. Ik wil me dan graag richten op documentaire en reportagefotografie, waarin ik de vergeten groepen in het huidige tijdsbeeld kan vastleggen. Zodat ook hun verhaal, waar veel mensen nooit van horen of zien, verteld kan worden. En anders is het gewoon een mooie invulling in mijn leven. Het is prachtig dat ik in voorbereiding daarop nu alvast met mijn passie bezig kan zijn, nog tijdens het herstel traject.”